نکات تربیتی فرزندان و آموزش والدین، نکات اصلی در پرورش کودکان

 

نکات تربیتی فرزندان به موضوعات بسیاری مربوط می شود و آشنایی والدین با این موضوعات به آن ها کمک می کند تا برای رشد فرزندشان شیوه رفتاری مناسبی را اتخاذ کنند و چالش هایی که مرتبط با پرورش کودکشان می باشد را به خوبی و با سهولت بیشتری مدیریت می کنند.

 

همه پدر و مادر ها دوست دارند تا فرزندشان به خوبی تربیت شوند و همیشه به دنبال تربیت مناسب کودکشان می باشند ولی این کار آسان نمی باشد و نیاز به یادگرفتن مهارت والدگری از طریق مطالعه و بروز رسانی اطلاعات دارد.

 

در این مقاله نکات مهم در تربیت فرزندان را بیان می کنیم و همچنین مراجعه به مشاور کودک می تواند در این امر به شما کمک کند و راهکارهای مختلفی در اختیار شما قرار دهد.

 

نکات تربیتی فرزندان

در این مقاله برخی از چالش های مهم که والدین با فرزندشان رو به رو می شوند را مطرح می کنیم تا در مورد نکات تربیتی اطلاعات بیشتری را کسب کنید، این چالش ها اکثرا توسط پدر و مادر در جلسات مشاوره ای مطرح می شود.

 

نکات تربیتی فرزندان، عصبانی شدن از دست کودک

کودکان به مرور زمان سعی می کنند که مستقل شوند و از موجوداتی مطیع به افرادی مستقل تبدیل شوند، این روند مستقل شدن باعث می شود تا در مقابل دستورات والدین خود مقاومت کنند و تمایل دارند کارها را آن گونه که خودشان می خواهند انجام دهند، و اگر والدین این مسئله را به درستی مدیریت نکنند فرزندان آن ها به کودکانی لجباز و بهانه گیر تبدیل می شوند.

 

 

قدم اول در اینجا این است که هنگامی که کودک به حرف های والدین توجه نمی کند والدین باید هیجانات خود را کنترل کنند و اجازه ندهند تا عصبانیت آن ها به پرخاشگری تبدیل شود زیرا اگر رفتاری خشن با کودک داشته باشند اثر معکوسی بر روند تربیت فرزند می گذارد و باعث تشدید رفتار های نادرست او می شود.

 

والدین با حفظ آرامش و تلاش برای گفت و گو با کودک به او یاد می دهند که می توانند همه چیز را به درستی و به طور مسالمت آمیز حل کند.

 

زمانی که از دست کودک ناراحت هستید به او توضیح دهید که او را دوست دارید و تنها از رفتارهای او ناراحت می باشید، شما در این هنگام باید علت ناراحتی خود را به او توضیح دهید، این کار به شما کمک می کند تا ارتباط عاطفی خوبی با فرزندتان داشته باشید زیرا ارتباط عاطفی مناسب بیش از هر چیزی در حرف شنوی فرزندتان تاثیر دارد و باعث می شود که کودک نسبت به حرف های شما سرپیچی نکند.

 

 

 

 

عفونت گوش در کودکان یک مشکل رایج می باشد که والدین با آن رو به رو می شوند و بیماری هایی مانند آنفولانزا، آلرژی و سرماخوردگی را به وجود می آورد، این مشکل بیشتر در سنین ۳ تا ۶ سال اتفاق می افتد و با نشانه هایی مانند افزایش دمای بدن و تب، تخلیه مایعات از گوش و مشکلاتی در خواب کودک همراه می باشد. در بیشتر اوقات این مشکل جدی نمی باشد و با مراقبت های کوچک و ساده و یا درمان های خانگی درست می شود، در ادامه این مقاله به بررسی علائم و نشانه های عفونت گوش می پردازیم تا برای درمان آن اقداماتی را انجام دهیم.

 

عفونت گوش در کودکان

عفونت گوش در کودکان معمولا نوعی التهابی در قسمت گوش میانی می باشد که این عفونت توسط باکتری ها به وجود آمده است و پشت پرده گوش اتفاق می افتد، یکی از مشکلات معمول برای بزرگسالان و کودکان، عفونت گوش می باشد که امری شایع است و این عفونت بیش تر در سنین ۳ تا ۶ سال اتفاق می افتد و در این زمینه مطالعات بسیاری انجام شده است و از هر ۶ کودک ۵ کودک حداقل یک بار در طول عمرشان عفونت گوش میانی را تجربه کرده اند که به آن اوتیت مدیا گفته می شود.

 

علائم عفونت گوش در کودکان

عفونت گوش می تواند در سه شکل متفاوت اتفاق بیفتد که هر کدام از آن ها علائم و نشانه های خاص خودشان را دارند، در ادامه مقاله هر یک را به طور جداگانه مورد بررسی قرار می دهیم.

 

عفونت گوش حاد

یکی از رایج ترین عفونت گوش اوتیت مدیا حاد می باشد، در این نوع عفونت گوش میانی دچار عفونت و تورم شده است و مایع گوش پشت پرده صماخ جمع می شود و این شرایط باعث می شود تا فرد در ناحیه گوش احساس درد داشته باشد و هم چنین علاوه بر درد ممکن است کودک دچار افزایش دمای بدن و تب شود.

 

عفونت گوش افیوژن

این نوع عفونت در مشخصه اصلی آن مایع پشت پرده صماخ جمع می شود و احتمال دارد این عفونت هیچ گونه مشخصه ای نداشته باشد و بعد از یک دوره باعث به وجود آمدن عفونت حاد شود، با مراجعه به پزشک می توان با استفاده از ابزار های معاینه از وجود تجمع مایع گوش باخبر شد و درمان های دارویی متناسب با این وضعیت را دکتر تجویز می کند.

 

 

 

 

نشانه های سلامت نوزاد چه چیزهایی هستند؟ زمانی که نوزاد به دنیا می آید والدین آن ها نگرانشان هستند که آیا فرزندشان سالم است و مراحل رشدش را به خوبی می گذراند یا خیر. وجود برخی از نشانه ها و رفتار ها به شما کمک می کند تا اطلاعات بیشتری از رشد شناختی، هیجانی و اجتماعی که مناسب کودک تان است آگاهی کسب کنید.

 

وجود این نشانه ها در کودکان بر تمامی جنبه های زندگی کودک اثر مثبت می گذارد در ادامه این مقاله به نشانه هایی که در مورد سلامت نوزاد خبر می دهد مطالبی را بیان می کنیم که شما می توانید با در نظر گرفتن این نشانه ها از وضعیت فرزند خود با خبر شوید، هم چنین برای این که از سلامت جسمی و روانی کودکتان مطمئن شوید می توانید از مشاوره و روانشناس کودک کمک بگیرید.

 

ویژگی های نوزاد سالم

نوزادان زمانی که به دنیا می آیند ویژگی ها و رفتار هایی دارند که نشان دهنده سلامت آن ها می باشد و وضعیت جسمانی آن ها نرمال است، اما در صورتی که نوزاد برخی از ویژگی هایی که در زیر بیان شده است را نداشت بهتر است با پزشک اطفال مشورت کنید و از سالم بودن نوزاد خود مطمئن شوید.

 

نشانه های سلامت نوزاد، شیر خوردن

کودکان هنگامی که به دنیا می آیند شروع به دریافت غذا می کنند و به دفعات بیشتری نیاز به شیر خوردن دارند زیرا قدرت مکیدن آن ها ضعیف تر است و شیر کمتری را می خورند و هر چه بزرگتر می شوند میزان دریافت شیر آن ها کمتر می شود زیرا در کنار شیر غذاهای کمکی دیگری استفاده می کنند و در عین حال در هر وعده به طور کامل تغذیه می شوند. یکی از ساده ترین علائم برای سالم بودن کودک شیر خوردن و دریافت غذا می باشد که سلامت نوزاد را نشان می دهد.

 

نشانه های سلامت نوزاد، دقت کردن نوزاد به محیط اطرافش

نوزاد سالم در طول روز مدت کمی آرام می شود و به محیط اطرافش توجه می کند، این کار نشان می دهد که او هشیار است و در حال آموختن و مشاهده جهان پیرامونش می باشد، معمولا کودکان به محیط اطرافشان خیره می شوند و یا سعی می کنند وسایل ها را در دهانشان بگذارند و این مسئله نشان می دهد ک کودک از نظر روانی سالم است و این کار به رشد شناختی او کمک بسیاری می کند.

 

 

 

علت و درمان لجبازی کودک چیست؟ چگونه می توان برخورد مناسبی با لجبازی کودکان داشت؟ کودکان در سنین مختلف رفتارهای متفاوتی از خودشان نشان می دهند و یکی از این رفتار ها لجبازی کردن می باشد که در مراحل رشد بسیاری از کودکان دیده می شود.

 

نحوه برخورد با کودکان لجباز نیاز به کسب مهارت و آگاهی خاصی در این زمینه دارد برای این که بتواند برخورد صحیحی با کودک داشته باشید باید علت رفتار های او را بیابید و به صورت صحیح و اصولی با کودکان رفتار نمایید و زمانی که با لجبازی کودک رو به رو شدید واکنش های صحیحی از خودتان نشان دهید.

 

در ادامه این مقاله به علت لجبازی کودکان و شیوه های بر خورد با آن ها را بیان می کنیم. یکی از راه ها برای کاهش لجبازی کودکان شرکت در جلسات مشاوره کودک می باشد که از متخصصان و روانشناسان می توانید مشورت گرفته و راهنمایی و راهکارهای درست را دریافت نمایند و در برخی از جلسات می توانید کودک را به همراه خود به جلسات مشاوره ببرید.

 

علت  و درمان لجبازی کودکان، کودکان لجباز چه رفتارهایی دارند؟

در ابتدا با کمک روانشناس باید تشخیص داده شود که آیا با اختلال نافرمانی مقابله ای کودک رو به رو هستیم یا خیر. کودکانی که لجبازی و نافرمانی می کنند سعی می کنند تا از دستوراتی که به آن ها داده می شود سرپیچی کنند و نظرات آن ها را نادیده بگیرند.

 

کودکانی که لجبازی  می کنند معمولا رفتار هایی مانند گازگرفتن، ناسزا گفتن، گریه کردن و این گونه رفتار هایی را از خود نشان می دهند و افرادی که لجباز و نافرمانی را در پیش می گیرند معمولا اعتماد به نفس پایینی دارند و دارای خلق افسرده هستند.

 

 

نشانه هایی که در بالا بیان شده است نشان می دهد که کودک لجبازی و نافرمانی را در پیش می گیرد و توصیه می شود تا برای کاهش و درمان لجبازی کودکان از راهکارهایی که در ادامه بیان شده است استفاده شود و در صورتی که لجبازی فرزندان ادامه داشت می توانید از روانشناس کمک بگیرید تا راهنمایی های صحیحی در اختیار شما قرار دهد و نافرمانی های کودکان کاهش یابد.

 

علت لجبازی کودکان چیست؟

کودکان در سنین مختلف لجبازی هایی دارند ولی نوع این لجبازی ها متفاوت می باشد مثلا کودکانی که فرزند اول خانواده هستند خصوصیات فرزند اول را دارد و در بهترین شرایط تربیت شده اند و همه امکانات رفاهی برای آن ها فراهم بوده است و به همین دلیل بیشتر از سایر فرزندان ممکن است لجبازی کنند و برای خواسته های خودش پافشاری نمایند، اما فرزندان دیگر نسبت به فرزند اول لجبازی کمتری دارند و این مسئله در بسیاری از اوقات مشکل ساز می شود و والدین از لجبازی کردن فرزند خود درمانده شده و نمی دانند که با فرزندشان چه برخوردی باید انجام دهند.

 

 

 

 

ترس از مدرسه یکی از مشکلاتی است که کودکان دبستانی با آن رو به رو می شوند، البته احساس اضطراب برای کودکان در اوایل مدرسه تا حدودی طبیعی می باشد زیرا تجربه رفتن به مدرسه به منزله اولین جدایی از والدین می باشد و به منزله ورود به جامعه ای بزرگتر است اما بسیاری از کودکان اضطراب و ترس بیش از اندازه ای را تجربه می کنند به طوری برای آن ها سخت است تا با این شرایط خودشان را سازگار کنند.

 

این کودکان هنگام رفتن به مدرسه بسیار مقاومت می کنند و زمانی که مجبور به مدرسه رفتن می شوند آسیب و رنج های بسیاری را تحمل می کنند، برای آن که بتوانند ترس از مدرسه را در کودک خود بشناسید و آن را مورد کنترل قرار دهید این مقاله را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید همچنین می تواند به مشاوره کودک مراجعه کنید تا در این زمینه به شما کمک کنند.

 

ترس از مدرسه چیست؟

کودکانی که به این مشکل دچار هستند دارای ترس افراطی، غیر منطقی و پایدار نسبت به مدرسه رفتن می باشند و زمانی که می خواهند از والدینشان جدا شوند مقاومت بسیاری انجام می دهند، ترس مفرط از مدرسه برای اولین بار معمولا در دوره پیش دبستانی، کودکستان و کلاس اول ظاهر می شود و در کلاس دوم به اوج می رسد، اما با این وجود خودداری از مدرسه رفتن می تواند در هر سنی به وجود آید.

 

ترس در دختران و پسران از مدرسه تقریبا به یک اندازه می باشد و این نوع ترس اضطراب و استرس زیادی را برای کودکان ایجاد می کند که در این حالت والدین علاوه بر درمان فوبیا، باید استرس و اضطراب کودک را کاهش دهند.

 

علائم ترس از مدرسه

بسیاری از والدین ممکن است در مورد مدرسه هراسی آگاهی چندانی نداشته باشند و علائم آن را جدی نگیرند و به همین دلیل آن مشکل را نادیده بگیرند این رفتار ها می تواند منجر به افزایش علائم استرس و اضطراب در فرزندان شود که در ادامه این مقاله علائم و نشانه های ترس از مدرسه را بیان می کنیم.

 

علائم رفتاری ترس از مدرسه

نسبت به مدرسه نرفتن بهانه تراشی می کنند و در برابر اصرار والدین مقاومت کرده و از مدرسه رفتن امتناع می کنند، این کودکان بیشتر تلاش می کنند تا والدین خود را قانع کنند تا به آن ها اجازه دهند در منزل بمانند.

چسبیدگی به پدر و مادر و امتناع از جدا شدن از والدین، دروغ گویی و فرار یا پنهان کردن برای اجتناب از رفتن به مدرسه، بسیاری از کودکان در این شرایط تظاهر به بیماری می کنند و تمایل دارند مدرسه را بپیچانند.

در هنگام جدایی از والدین و مدرسه رفتن، دچار پریشانی و ترس و اضطراب می شوند و قشقرق و سر و صدا به پا می کنند، این مسئله می تواند نشان دهنده وجود اختلال اضطراب جدایی در کودکان باشد.

در ساعت هایی که در مدرسه است در خواست مکرر برای برقراری تماس با والدین دارد.

بلند شدن از تخت خواب در هنگام صبح برای او دشوار است و با مشکلاتی رو به رو می شود.

امتناع از درگیری در فعالیت های گروهی با همسالان در مدرسه