با همسر معتاد ( زن یا شوهر) چگونه باید رفتار کرد؟ اگر همسرتان معتاد است اما باز هم به همسرتان علاقه دارید و تصمیم گرفته اید که با او زندگی کنید در این صورت نکاتی را باید رعایت کنید تا از آسیب دیدن به خود و فرزندانتان پیشگیری شود و انگیزه لازم برای ترک در همسرتان به وجود آید.

 

اگر چه پاک شدن و تغییر فرد معتاد به انگیزه و خواست خودش ربط دارد اما در این شرایط نقش خانواده بسیار مهم می باشد و زمانی که دیگران رفتار نامناسبی داشته باشند اعتیاد فرد شدت می یابد و در صورتی که در مورد نحوه برخورد با معتاد آگاهی لازم را داشته باشید می توانید به او کمک کنید تا فرایند ترک با سهولت بیشتری پشت سرگذاشته شود.

 

در ادامه این مقاله توضیحاتی در مورد رفتار با همسر معتاد ارائه می دهیم و همچنین خانواده ها باید آگاهی خود را در زمینه اعتیاد و ترک آن افزایش دهند تا به فرد معتاد بتوانند کمک کنند.

 

چگونگی ارتباط با همسر ( زن یا شوهر) معتاد؟

برای آن که با فردی که معتاد است بتوانید به زندگی تان ادامه دهید باید اطلاعات و مهارت های لازم در این زمینه را فرا بگیرید و همچنین برای ارتباط برقرار کردن با همسرتان در هنگام اعتیاد نکات زیر را در نظر بگیرید و به آن ها توجه کنید:

 

ارتباط با همسر معتاد، قاطع باشید اما سرزنش نکنید.

در صورتی که همسرتان معتاد است به احتمال زیاد رفتار او شما را آزار داده است و خرج کردن پول زیادی برای تهیه مواد، وقت نگذاشتن با خانواده و یا رفتار غیر طبیعی بعد از مصرف باعث می شود تا شما عصبانی شوید اما در آن هنگام نباید او را مورد سرزنش قرار دهید و به خاطر آسیب هایی که به وجود آورده تحقیرش کنید زیرا این کار باعث تخریب شخصیت همسرتان می شود.

 

 

بعد از سرزنش و تحقیر شدن همسرتان احساس گناه می کند و خشمگین می شود و در این موقعیت عصبانیت و احساس گناه را تنها با مواد می تواند جبران کند زیرا قبلا یاد گرفته که با این روش خودش را آرام کند و از این طریق به آرامش می رسد.

 

پس نه تنها برای ترک کردن انگیزه ای پیدا نمی کند بلکه مصرفش را بیشتر می کند بنابراین بهتر است به جای سرزنش و توهین، صادقانه و به طور قاطع به او بگویید که از رفتار ش ناراحتی می شوید و همچنین به او بگویید که مشکلش را درک می کنید و در این زمینه می توانید به او کمک کنید در این صورت به او نشان خواهید داد که با خود او مشکلی ندارید و اعتیاد همسرتان شما را اذیت می کند و برایتان ناراحت کننده است.

 

 

 

اعتیاد زنان مسئله ای است که امروزه توجه ویژه ای به آن می شود، با توجه به تفاوت های جنسیتی اعتیاد زنان با سوگیری های بیشتری همراه می باشد و جامعه به زنان معتاد نگاه منفی تری دارند، اعتیاد زنان و مردان هر دو مخرب و آسیب زا می باشد اما زنان به دلیل حساسیت جسمی و روانی و نقش پر رنگی که در جامعه و خانواده دارند مسئله اعتیاد برای آن ها پیچیده و قابل بحث می باشد.

 

متاسفانه در جامعه نسبت به اعتیاد زنان واکنش های بدی صورت می گیرد و به همین دلیل آن ها اعتیاد خود را مخفی می کنند اما برای درمان اعتیاد آن ها باید یک محیط امن را در نظر بگیرید، در ادامه این مقاله در مورد دلایل، پیامد ها و راه های مقابله با اعتیاد زنان نکاتی بیان شده است که به بررسی آن ها می پردازیم.

 

دلایل اعتیاد زنان

درباره علل اصلی گرایش زنان به اعتیاد دلایل مختلف و متناقضی وجود دارد بر اساس تحقیقات انجام شده، کاهش کنترل اجتماعی روی زنان در دوره معاصر را علت تمایل زنان به مواد مخدر می دانند و هم چنین نوع جدایی زنان از سبک زندگی سنتی و حضور داشتن در جوامع و ارتباطات گسترده و نداشتن آگاهی و اطلاعات لازم در مورد مواد مخدر باعث شده است تا نسبت به گذشته آسیب پذیر تر شوند.

 

اما آن چه که بیش از هر چیزی در گرایش زنان تاثیر می گذارد وضعیت روحی و روانی زنان می باشد زیرا زنان از لحاظ عاطفی نسبت به مردان حساس تر هستند و در برابر فشار های مختلف زندگی تحمل کمتری دارند و زودتر اختلالات اضطرابی و افسردگی را تجربه می کنند.

 

با توجه به شرایط بیان شده آن ها آسیب پذیری بیشتری نسبت به مواد مخدر خواهند داشت و در صورتی که در کنار افراد مصرف کننده قرار بگیرند وضعیت اعتیاد آن ها شدیدتر و بدتر خواهد شد، در زیر نمونه ای از گرایش زنان به اعتیاد را بیان می کنیم:

 

 

نبود تعلق و وابستگی بین اعضای خانواده

یکی از عوامل تاثیر گذار در بروز اعتیاد در میان بانوان، نداشتن حمایت های اجتماعی می باشد در صورتی که زن از حمایت کافی برخوردار نباشد و خانواده او از هم گسیخته شود در این صورت احساس تنهایی مفرط و ناتوانی به سراغش می آید و نمی تواند احساسات منفی خود را مدیریت کند و این موارد می تواند زنان را در برابر اعتیاد تا حد زیادی آسیب پذیر کند. بنابراین توصیه می شود که خانواده ها بیش تر بر سلامت روحی و روان بچه های خود تمرکز داشته باشند.

 

دیده می شود که در برخی از خانواده ها دختر به سمت اعتیاد می رود تا توجه والدین خود را جلب کند.

 

 

 

 

رفتار با کودک در هر سنی متفاوت می باشد و حساسیت های خاص خودش را دارد بسیاری از والدین در جلسات مشاوره نگران فرزندشان می باشند که با او چطور رفتار کنند و در مورد روش های تربیتی سوال های بسیاری می پرسند. تربیت کودک امری ساده و راحت نمی باشد و نیاز به اطلاعات خاصی دارد بنابراین والدین نمی دانند در برابر رفتارهای کودک مانند شیطنت، پرخاشگری، دروغ گویی و غیره چه رفتاری داشته باشند و چه واکنشی از خودشان نشان دهند.

 

در صورتی که شما در مورد تربیت کودک و نحوه رفتار با او چالش هایی را تجربه می کنید، این مقاله را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید زیرا در آن به توضیحات بیشتری در مورد روش های رفتار با کودکان در سنین مختلف پرداخته شده است، می توانید از مشاوره کودک کمک بخواهید تا در این خصوص شما را راهنمایی کند.

 

رفتار با کودک در سنین مختلف

چگونگی رفتار با فرزندان از مسائل حیاتی و مهم هر پدر و مادری می باشد و والدین در این خصوص باید اطلاعات را کسب کنند، این آگاهی را می توانند از طریق مطالعه و یا مشورت با روانشناس متخصص مهارت رفتار با کودکان به دست آورند، برای آن که بتوانید با کودکتان رفتار صحیح و درستی داشته باشند باید نسبت به تغییرات شناختی، زیستی، اجتماعی و روانی فرزندتان در هر دوره سنی آگاهی به دست آورند و از این طریق با نیازهای کودک به درستی آشنا شوند و مناسب ترین شیوه رفتاری را در پیش بگیرند، در ادامه این مقاله با توجه به نیازها و تغییرات کودک در سنین مختلف نکات تربیتی به طور جداگانه بیان شده است که می تواند برای شما مفید باشد.

 

رفتار با کودک، ترتیب کودک ۲ تا ۳ سال

باید والدین این نکته را در نظر بگیرند که علاوه بر نیاز جسمانی به نیاز عاطفی فرزندان باید بسیار توجه شود زیرا در این سن نقش مادر در تربیت فرزندان بسیار مهم و برجسته می باشد و کودک در این دوره سنی از لحاظ عاطفی و هیجانی به مراقبت ویژه ای نیاز دارد.

 

شاید برای شما باورنکردنی باشد اما دریافت محبت و مراقبت هیجانی از جانب والدین باعث می شود تا بر میزان ترشح هورمون رشد و ابتلا به اختلالات سازگاری که در دوران بعدی زندگی فرد به وجود می آید اثر بگذارد، به همین دلیل لازم است تا سطح متعادلی از محبت و توجه را به فرزندتان منتقل کنید و رفتار صحیح و درستی با آن ها داشته باشید.

 

استقلال کودک

از نظر روانشناسی مهم ترین مسئله ای که در سنین ۲ تا ۳ سال رخ می دهد این است که کودک نیاز به استقلال پیدا می کند، به همین دلیل ممکن است برای هر کاری مانع شما شود و دوست داشته باشد خودش آن کار را انجام دهد، تا جایی که برای کودک خطری نداشته باشد می توانید به او فرصت بدهید تا استقلال را در این امور تجربه کند این کار به رشد روان شناختی و اجتماعی کودکتان کمک می کند و در صورتی که بیش از حد در برابر کودک مقاومت کنید باعث لج بازی شدید و پرخاشگری او می شوید و نیاز به استقلال را در او سرکوب می کنید.

 

هم چنین باید این نکته را در نظر بگیرید که فرزندتان هنوز مهارت های حرکتی را به درستی یاد نگرفته است و ممکن است در انجام برخی کارها اشتباهاتی داشته باشد بنابراین شما باید سعی کنید در برابر این اشتباهات صبور باشید و کودک تان را مورد سرزنش و تحقیر قرار ندهید زیرا اگر کودک احساس شرمندگی و تحقیر کند ممکن است در دوره های بعدی در رشد کودک اختلالاتی به وجود آید که به سلامت روحی و هیجانی او آسیب بزند.

 

 

 

 

برای افزایش مسئولیت پذیری در کودکان چه باید کرد؟ بسیاری از مفاهیم اخلاقی، ارزش های اجتماعی و ویژگی های رفتاری باید در سنین کودکی آموزش داده شود و یکی از آن ویژگی ها مسئولیت پذیری می باشد که در سنین بزرگسالی از اهمیت بالاییی برخوردار می باشد، در واقع فردی که شخصیت پذیر است به رشد شخصیت کودک و بهداشت جسمی و روانی او بسیار کمک می شود.

 

بسیاری از والدین در جلسات مشاوره خانواده و مشاوره کودک شرکت می کنند و دنبال راهکارهایی هستند تا بتوانند ویژگی مسئولیت پذیری را در کودکشان افزایش دهند و آن را تقویت نمایند در این مقاله راهکارهایی که باعث افزایش مسئولیت پذیری می شود بیان می شود و در این خصوص می توان از مشاور روانشناسی کمک گرفت تا تحت نظر روانشناس و متخصصان این ویژگی در کودک افزایش یابد.

 

راهکارهایی برای افزایش مسئولیت پذیری در کودکان

دغدغه بسیاری از والدین این است تا راهکارهای عملی پیدا کنند تا بتوانند به وسیله آن ها کودکانی مسئولیت پذیری را تربیت نمایند در ادامه این مقاله به راهکارهایی که به وسیله متخصصین روانشناس کودک بیان می شود اشاره می کنیم.

 

در صورتی که راهکارهای عمومی بر روی رفتارهای کودکتان تاثیری ندارند در این زمینه می توانید از مشاور و روانشناس و متخصص کودک کمک بگیرید تا شرایط فرزندتان را مورد بررسی قرار دهد و راه حل های اختصاصی تری را در اختیار شما قرار دهد، هم چنین در این دوره چیزهایی که لازم است به کودک تان آموزش دهید را یاد می گیرید.

 

 

مسئولیت پذیری با شرکت دادن کودک در کارهای خانه

کوچک بودن فرزندتان به این معنی نمی باشد که او قادر نیست کارهای خانه را انجام دهد و نمی تواند در هیچ کدام از کارها به شما کمک کند، یکی از راه هایی که می توانید به وسیله آن مسئولیت پذیری کودکان را افزایش دهید انجام دادن کارهای ساده مانند خرید کردن، تمیز کردن خانه، غذا پختن و غیره می باشد.

 

شما می توانید در انجام این کارها کودک تان را درگیر کنید و باعث افزایش عزت نفس و استقلال در او شوید هم چنین این رفتار شما باعث می شود تا کودک تان را برای پذیرفتن مسئولیت ها قبول داشته باشید و او را باور کنید.

 

 

 

 

روش های آموزشی دوستیابی در مدرسه به چه شکل می باشند؟ یکی از مهم ترین موضوعات در فرایند اجتماعی شدن به ویژه در سنین دبستان، دوستیابی می باشد، بسیاری از کودکان زمانی که می خواهند گفتگویی را آغاز کنند و یا رابطه دوستی با همسالان خود برقرار کنند با مشکلاتی برخوردار می شوند.

 

این موضوع می تواند نشان دهنده اختلالاتی در کودکان مانند افسردگی و اوتیسم باشد و نگرانی های زیادی را برای والدین ایجاد می کند، همچنین در بعضی مواقع عدم توانایی در دوستیابی می تواند به خاطر عدم آموزش کافی توسط والدین باشد. برای این که کودک با مهارت های دوستیابی آشنا شوند می توانید از مشاوران ومتخصصانی که در این زمینه اطلاعات کافی دارند کمک بگیرید و اگر کودک شما مشکلاتی در این زمینه تجربه می کند در ادامه این مقاله توضیحاتی در مورد آموزش دوستیابی بیان شده است که مطالعه آن می تواند برای شما مفید باشد.

 

آموزش دوست یابی در مدرسه برای کودکان چه اهمیتی دارد؟

یکی از راه های افزایش مهارت های اجتماعی دوستیابی و برقراری روابط دوستانه با دیگران می باشد که از زمان کودکی آغاز می شود و با توجه به این که اجتماعی بودن یکی از ویژگی های مهم و اصلی برای هر انسانی می باشد و نحوه شکل گیری آن بر روی مسائلی که در سنین بالاتر به وجود می آید اثر می گذارد.

 

زمانی که کودک مهارت های لازم برای دوستیابی و برقراری ارتباط با دیگران و روابط اجتماعی را یاد بگیرد در این هنگام به راحتی دیگران را به سمت خود جذب می کند و با وجود دوستان زندگی اش رنگ و بوی تازه ای به خود می گیرد.

 

 

همچنین تجربیاتی که کودک در مدرسه و هنگام برقراری رابطه دوستانه به دست می آورد به او کمک می کنند تا حد زیادی اعتماد به نفس او افزایش یابد و با توجه به این که کمبود اعتماد به نفس در بسیاری از اختلالات روانی دخیل می باشد می توان به نقش و اهمیت دوستیابی در کودکان پی برد.

 

اگر کودک در دوستیابی و برقراری ارتباط در مدرسه ناتوان باشد در این صورت آسیب های زیادی برای او به وجود خواهد آمد به عنوان مثال کودکانی که روابط اجتماعی محدودی دارند استرس و اضطراب زیادی را تجربه می کنند و دچار افت تحصیلی خواهند شد به همین دلیل دوستیابی بسیار اهمیت دارد و باید آموزش آن در اولویت مدرسه و والدین قرار گیرد.