9سالگی قطعا دوره ای برای تغییر می باشد، زمانی که کودک احساس می کند از والدین و خانواده جدا می باشد، زمانی که همسالان بسیار مهم می شوند، و دوره ای برای رشد طغیان های کودک از طرق مختلف می باشد (والدین معمولا این دوره را دوست ندارند ولی این زمان اینگونه است). زمانی برای پرسیدن اینکه چه چیزی واقعی است و چه چیزی واقعی نیست، آیا بزرگسالان می دانند که دارند چه کار می کنند، چرا آنها باید قوانین را مشخص کنند، و آیا همه چیز نمایشی و تظاهری نیست؟

به نظر روانشناسان 9 سالگی آنقدرها هم دشوار نیست اگر شما به طور کلی شاد باشید و محیط خانه را آرام نگه دارید و اگر شما خودتان احساس تعادل و آرامش داشته باشید. از نظر متخصصین، بطور کلی والدین بودن به این صورت است که اگر به نظر می رسد که کودک روش درستی را در پیش نگرفته است، ابتدا باید به زندگی خانوادگی و خود نگاه کنند. حتی والدین سنتی این را پیشنهاد می کنند. در انستیتوی جسیل به نقل از متخصص کودکان سنفورد متیوز، توصیه می شود که: زمانی که مادری به دلیل رفتار بد فرزندش دچار پریشانی می شود و با کودک بد رفتار می کند، در واقع این مادر بیشتر تمرکزش روی نتیجه گرفتن از زندگی خودش است، به جای اینکه بر روی رابطه خود با کودک تاکید داشته باشد.»

آگاهی از اینکه برای رابطه با هر سنی باید انتظارات واقع بینانه ای داشت خیلی مهم است. در سایت کودک همواره در این رابطه صحبت کرده ایم. کودک نه ساله عموما خودش را از خانواده و شما کنار می کشد. ممکن است آنها زیاد شکایت کنند، و به مرور همه ی این اضطراب ها و شکایت ها زمانی که کودک به سن 10 سالگی رسید کاهش می یابد.

بیشتر بخوانید: رشد کودک ۹ ساله شما

کودک 9 ساله به دستورالعمل های دقیق و یادآوری نیاز دارد. اگر شما از آنها می خواهید که کاری را انجام دهند، ممکن است که آنها بخواهند که آن کار را بعدا انجام دهند و بعدا هم آن را فراموش می کنند. اگر زمانی که مودبانه از کودکتان می خواهید که کاری را انجام دهد او دلخور و دودل می شود و مودبانه پاسخ نمی دهد، بهتر است که این رفتار آنها را نادیده بگیرید، احتمال زیاد آنها کاری را که از آنها خواسته شده انجام می دهند (هرچند ممکن است که با لبخند آن کار را انجام ندهند!). اکثر کودکان 9 ساله به درست و غلط بودن فکر می کنند، و می خواهند که کار درست را انجام دهند. عدالت برای آن ها مسئله ی مهمی است، و همسالان آنها نیز اینگونه فکر می کنند. اکثر کودکان 9 ساله خیلی صادق هستند، و کاری را که انجام داده اند به شما می گویند و کاری را که فکر می کنند درست نبوده را از شما پنهان نمی کنند.

روبرو شدن با پیامدها و برخوردهای طبیعی و منطقی در رابطه با رفتارها بهترین روش برای راهنمایی کودک است.اگر شما قبلا در رابطه با ارزش خانواده صحبتی نمی کردید اکنون زمان آن رسیده است که می توانید واقعا ارزش خانواده را قالب کلمات بگنجانید. با وجود اینکه کودکتان زمان تقلید کردن را پشت سر گذاشته است، چه الگویی بهتر از کلمات شما برای او می تواند وجود داشته باشد. مثبت بودن و دوست داشتن کودکتان مهم ترین چیزی است که باید وجود داشته باشد.

شما باید خونسردی خود را حفظ کنید و خودتان را آرام نگه دارید تا بتوانید پشتوانه ای باشید که کودک به آن تکیه کند، این مرز و محدوده ای است که کودک می تواند به مقابله با آن بپردازد ولی زمانی که با آن به مقابله پرداخت در می یابد که این محدوده شکستنی نیست. راه حل ها و حل مسائل و اصلاح اشتباهات بسیار مهم تر از سرزنش و تاکید کردن و همواره گفتن اتفاقی است که رخ داده است.

مطالب مرتبط: مشاوره و تربیت کودک ۹ ساله تا ۱۱ ساله

مسئله ی دیگری که باید در نظر داشت این است که کودکتان در این زمان احساس استقلال بیشتری از شما دارد و نگران همسالان و اینکه همسالانش چطور فکر می کنند می باشد، اکنون زمان آن رسیده که “نظری ندادن” را تمرین کنید یا اینکه قادر باشید که کلمات حمایت کننده را بر زبان بیاورید. اگر کودک می گوید، «دوستانم از من خوششان نمی آید» این بدین معنی نیست که از این فرصت استفاده کنید و بپرسید که چرا آنها از تو خوششان نمی آید، یا وارد بحثی شوید و بگویید که در حقیقت شما از دوستان او خوشم نمی آید، یا بگویید به هر حال نیاز است که کودک زمان بیشتری در خانه باشند، و در آینده می تواند دوستان بهتری پیدا کنند و کلماتی مانند این.

قبل از هر چیز، احساسات مهم است. همه ی ما دوران کودکی خود را به یاد می آوریم که از دست دوستانمان عصبانی بودیم و یک ساعت بعد آنها بهترین دوستان ما بودند. دوم اینکه، نیاز نیست که همه ی مسائل کودک را حل کنید. این مشکل انهاست، نه مشکل شما. این مربوط به انها می شود که بر روی آن کار کنند، و شما یک راهنما و حمایت کننده می باشید، نه یک حل کننده ی نهایی مشکل.

برخی از والدین شروع به نگران شدن می کنند – آنها چیزهایی را می بینند که کودکانشان انجام می دهند کارهایی که خودشان در دوران کودکی انجام می دادند، یا فکر می کنند که شخصیت کودکشان مانند خودشان است و در این مورد احساس بدی پیدا می کنند. «من نمی خواهم که کودکم همان کاری را که من انجام دادم انجام دهد!» «من نمی خواهم که کودکم مثل من باشد!» به شما توصیه می کنیم که این نگرش را داشته باشید که این یک دوره است، کودک شما به سمت 10 سالگی به پیش می رود، مثبت فکر کنید، کاری را که انجام می دهید و چیزی را که می خواهید ببینید باید الگو باشد و مرز خود را به درستی انتخاب کنید و از کلمات به دقت استفاده کنید!

نکته ی دیگری که در رابطه با 9 سالگی وجود دارد اینست که، به نظر من، کودک به بزرگسال دیگری به جز شما نیاز دارد که در کنار شما باشد و کودک بتواند به او اعتماد کند. علو نوین در رابطه با اهمیت یک ارتباط قابل اطمینان و نقش الگوهایی که در این زمان در اطراف کودک می باشند صحبت می کند. اگر شما حوزه ی محدودی در خارج از خانواده دارید، توصیه می شود که به دوستانی نزدیک شوید که می توانند به شما کمک کنند.

منبع: روانشناسی کودک و نوجوان - تربیت وراهنمایی کودک 9 ساله

برچسب ها : تربیت، کودک، 9 ساله,