اساس کار در انتخاب همسر، تقدم عقل بر احساس در زمان انتخاب و آمادگی پذیرش مسئولیت در رابطه ای بر پایه تعهد، اطمینان و علاقه و داشتن مهارت های زندگی برای مقابله با مشکلات زندگی با بیشترین فایده و کمترین ضرر به خود و همسر و جامعه و لذت بردن از لذایذ مادی و معنوی زندگی با بیشترین فایده و کمترین ضرر به خود و همسر و جامعه است.

 

بعد از آن باید به شخصیت سالم و همخوان (یعنی داشتن شخصیتی در طیف سلامت و تطابق ویژگی های شخصیتی و سازگاری آن در دو طرف) توجه داشت. درصورتی که این دو عامل وجود داشته باشد، می توان با اطمینان بیشتر سایر عوامل را بررسی کرد.

 

باور عرفی و سنتی در ایران که پسر باید از دختر برای ازدواج بزرگ تر باشد، از جهاتی دارای نقاط قابل توجه علمی و منطقی است؛ مانند بلوغ زودرس جسمی و جنسی و عاطفی و عقلانی اجتماعی در زن، رضایتمندی جنسی در حال و آینده زوج، دوران کوتاه باروری در زن و.... نقطه ضعف اساسی این باور هم، توجه نکردن به تغییرات مختصات زمان و مکان، تغییر نگرش ها، سلایق ها و خواسته ها در نسل های رو به جلو است بنابراین با اینکه می توان آن را یک قاعده کلی در نظر گرفت، استثناهای فراوان هم دیده می شود.

 

خوب است بدانید قبل از 30 سالگی، فاصله سنی دختر و پسر، پسر بزرگ تر از دختر از تقریبا همسن تا 8 سال فاصله سنی و بعد از 30 سالگی از تقریبا هم سن تا 11 سال بزرگ تر بودن پسر توصیه می شود.

با پسر کوچکتر از خودم ازدواج کنم یا نه؟